شب میلاد زینب(س) است همان دختری که با آمدنش
نجابت توأم با صلابت در قامت زنانگی
به تجلی می‌رسد و تفسیر بلند قصیده‌ی ایثار در دشت کربلا خواهد شد.

در حقیقت ولادت این بانوی بزرگ به مثابه تولد مفهوم عظیم زینتِ پدر شدنِ دختری است که هر برهه از زندگی‌اش توأم با رشادت و افتخار و فرزانگی خواهد شد

او نه تنها زینت پدر که با استقامت و بردباری تحسین برانگیزش در نینوا نیز
زینت خاندان عصمت و طهارت شد.
در همین باب روایت است
که پس از تولد
حضرت زهرا(س)، طفل را به حضرت محمد(ص) برای نامگذاری دادند
و پیامبر(صلی‌الله) فرمود
واللّه در نامگذاری خودت و بچه‌هایت بر خدا پیشی نگرفتم
و پیامبر(صلی‌الله) از جانب خدا نام «زینب(س)» را برای این دختر قرار داد،
و فرمود :«علی(ع)، خودش زینت اهل دنیاست
اما این دختر به‌جایی می‌رسد
که زینت پدر می‌شود.»

همچنین حضرت زینب(س) با ایثارگری و مراقبت از بیماران و اسیران کربلا، مقام پرستار را چنان اعتبار بخشید که امروز
«روز پرستار» به یمن و برکت زاد روز آن بانوی بزرگ
در تقویم ما هویت گرفته است.

و حال«پرستاری» با تأسی به چنین شخصیت والایی، نه در مفهوم یک شغل و یک حرفه، بلکه به عنوان یک هویت و عشق؛ در کالبد چرخه سلامت این کشور می‌دمد تا روح ایثار و از خودگذشتگی را برای التیام درد‌های بیماران به ارمغان آورد .

امام علی(ع)در این زمینه می‌فرمایند:
«هر کس در برآوردن نیاز بیماری بکوشد، خواه آن را برآوَرَد و خواه بر نیاوَرَد، از زیر بار گناه خویش بیرون می‌رود، به‌سان آن روز که از مادر زاده شده است.»

#به_قلم_خودم
#سوژه_هفتگی